-
2023-01-05 16:21:19+00:00
Hali Amerikaga kelganimga ko'p bo'lmagan, har yangi narsadan hayratlanishni bilgan va bu bu haqida faol yozib yurgan paytlarim, Orlando jamoat kutubxonalari haqida yozgan edim.
Bugun Botir aka Qobilov twitterda AQSHdagi jamoat kutubxonalari haqida ajoyib tred yozibdilar. O'rtoqlashgim keldi.
"Jamoat kutubxonalari.
AQShda jamoat kutubxonalari soni McDonald’s restoranlari va Starbucks qahvaxonalari sonidan ko‘proq.
Let that sink in.
Stereotiplarni buzadigan bo'lsak: amerikaliklar kutubxonalarga kinoteatr, sport musobaqa, muzey, konsert, bog' va kazinolardan ko'ra ko'proq borishar ekan. Coviddan oldingi so'rovnomalar shuni ko'rsatar edi.
Eslatma, kutubxona faqat kitob o'qiydigan joy emas. Umuman unday emas.
Jamoat kutubxonasida immigrantlar ingliz tilini bepul o'rganadilar, kompyuteri yo'qlar kelib bepul foydalanadilar. Boshpana, ish, o'qish qayerdan topsam bo'ladi degan savollarga javob oladilar, bolalar tengdoshlari bilan muloqat/dars, qariyalar madaniy hordiq uchun keladilar.
Boshpanasi, uyi yo'qlar ham keladi, ular haydab yuborilmaydilar. Kamida xojatxona, boshpana, aloqa uchun bog'lanish va issiq joy sifatida ham. Kirishda azolik kartochkani so'ramaydi hech kim. Chunki bu jamoat kutubxonasi.
Smuzi ichib kapitalizmni qoralaydigan nakleyka yopishtirgan tineydjer ham, bankir ham, ingliz tilini umuman bilmaydigan immigrant ham, boshpanasi yo'q ham, talaba ham, pensioner ham hammasi mana shu joydan teng huquqda foydalanish imkoniyati bor. Bunday makonlar kam aslida.
Men jamoat kutubxonalarning katta muxlisiman. Bunday joylar imkoniyatlarni tenglashtiradi,turli tabaqaga mansublarni bir joyga jamlay oladi, ularni jismonan va ma'nan bir biriga yaqinlashtiradi. Jamoat kutubxonasida hamma teng. Hamma nimanidir izlab kelgan, tabaqalar bu yerda yo'q".
-
2023-01-06 17:35:47+00:00
O‘qituvchisining xabar berishicha, Samira reading (o‘qish) bo‘yicha 5-sinf darajasida ekan. O‘zi hali 7 yosh va 2-sinf.
Juda faxrlandim. O‘zimning yutuqlarimga hech qachon bunaqa hursand bo‘lmaganman.
-
2023-01-11 04:45:00+00:00
"33 yil yashab nimani anglading?", — deb so'rab qolishsa, mabodo, javobim: "Bolani bog'chaga tashlashda-da qiyin ish yo'q ekan" bo'ladi-yov.
Oyog'inga yopishib olgan mitti odamcha "Dada, no bochcha-a-a, I don't wanna bochcha-a-a", — deb ko'z yosh qilib turganida, shart tarbiyachiga topshirib, teskari qarab chiqib ketish azob ish. Qiyin.
Shirin tushni buzgan "будилник"ning birinchi marta jiringlashidayoq uyg'onishdan ham qiyinroq.
Telefoning zaryadi tugagan paytda 45 daqiqa navbat kutishdan-da mushkulroq.
Cho'ntakda qolib ketgan simli naushnikning chigalini yozishdan-da murakkabroq.
Yaxshi tomoni, bog'chasi tushmagurda mobil ilovasi bor va kun davomida nimalar qilgani haqida hisobot kepturadi. Tashlab ketganingdan keyin 1 soat o'tib, tirjayib o'ynab yurganining rasmi kelganida chehrang sal yorishadi. Xotiring sal jam bo'ladi. Mitti odamchaning kunlik hisoboti mitti detallarigacha tushuntirish bilan keladi. Nonushtaga nima yedi? Qancha yedi? Nima o'yinlar o'ynadi, nima kitoblar o'qidi? Qanaqa rasm chizdi? Nimalar yasadi? Qancha vaqt uxladi? Necha marta xojatga bordi? Hammasi bor. Shunisi hursand qiladi. Lekin ertasiga yana bolani bog'chada qoldirish degan sinovdan o'tvolish kerak.
"Ko'nikib ketar", deb o'zimni tinchlantirishga ko'nikib ketdim.